Bas Langereis leest u voor!

–

bazbo 0576: Frank Zappa – Bobby Brown (12″ single)
Deze is mal. De single (van Sheik Yerbouti) die het vooral in Duitschland goed deed en nog altijd goed doet. Ik heb twee versies van de maxisingle. De eerste is een originele Duitsche uit 1979, die ik ooit kocht op het jaarlijkse Zappafestival in Bad Doberan, Duitschland. Deze maxisingle moet op 33 toeren en de uitloopgroef is bijna langer dan het (titel)nummer zelf. Op kant 2 staat Baby Snakes en dat liedje is mogelijk nóg korter: slechts 1 minuut en 50 seconden. De tweede is een Duitsche heruitgave uit 1991 op Zappa Records. Deze mag op 45 toeren en op de B-kant staan twee andere albumnummers: I Have Been In You en Dancing Fool (verkeerd gespeld). Ik heb een tijdje gretig alle singleversies van dit nummer verzameld (ik heb er dus ook een paar op 7″). Waarom? In 1997 ontdekte ik dat we hier in ons zo majestueuze Apeldoorn een band hebben die het werk van Zappa spelen: The FoolZ. Een jaar later ontdekte ik ook dat ze hun leadzanger kwijt waren. Kijk. Niet lang daarna stond ik in de oefenruimte een auditie te doen. Voor de grap. Ik weet dat ik helemaal geen goede stem heb en daar kwam de band ook achter, maar ze waren onder de indruk van mijn Bobby Brown. Heel lang reisde ik met de band mee naar optredens, hielp mee met sjouwen en opbouwen en als hun en mijn hoofd ernaar stond, speelden ze Bobby Brown en zong ik het op het podium. Nu al ruim tien jaar niet meer, hoor. Ik ben me steeds meer bewust van mijn tekortkomingen.

–

bazbo 0575: Frank Zappa – Sheik Yerbouti
Het is begin 1979. Ik ben dertien jaar en zie op televisie bij Toppop een mal clipje waarin (in mijn herinnering; ik weet helemaal niet of het echt zo was) een vent met een duidelijk neppe kaalkop en een bijzondere snor een gek lied zingt over disco. Veel begrijp ik niet, maar ik hoor duidelijk dat hij de draak steekt met het genre en met de mensen die er helemaal in mee gaan. Ik vind het uitermate grappig en denk: ‘Onthouden.’ Het liedje dat ik hoor is Dancin’ Fool van Frank Zappa en het staat op deze dubbelelpee uit 1979. Enkele liedjes hiervan stonden ook op Läther, zij het in een andere versie of mix. Bijzonder is hoe de plaat is opgenomen: de basisopnames zijn van liveoptredens uit 1978 in Hammersmith in Londen. Zappa heeft er later wagonladingen overdubs aan toegevoegd. Rubber Shirt is weer helemáál uitzonderlijk tot stand gekomen: een bassolopartij in 11/4 heeft hij geplakt over de drumpartij in 4/4 van een gitaarsolo uit een heel ander concert: een knap staaltje ‘xenochrony’, zoals Zappa de techniek zelf noemde. Zo staan er meer bijzondere uitkomsten op deze plaat. Wat is gebleven is de losse ‘feel’ en de live-energie. En wat een materiaal, zeg. De band is dan ook een van de besten die hij ooit heeft gehad (en hij heeft zeer veel zeer goede bands gehad): Terry Bozzio (drums), Patrick O’Hearn (bas), Adrian Belew (gitaar), Tommy Mars (toetsen), Peter Wolf (toetsen) en Ed Mann (percussie). I Have Been In You is een parodie op Peter Frampton’s elpee I’m In You, Flakes bezingt de middelmatige kwaliteit van de middenstand (‘The toilet went crazy yesterday afternoon, the plummer he said: ‘never flush a tampoon’, this great information cost me half a week’s pay, and the toilet blew up later on the next day’), er zijn volop liedjes over de belachelijkheid van de homo- en punkbeweging, drugsgebruik en meer van dat soort spul. En ja, Dancin’ Fool staat er ook op; het maakt de discoganger belachelijk. De titel van de elpee is een verbastering van ‘Shake your body’, een hitje van KC & The Sunshine Band. Daarnaast enkele geniale instrumentaaltjes. Hoogtepunt is Yo Mama met daarin een lange gitaarsolo, die weer van een heel ander nummer in een heel andere maatsoort uit een heel ander concert komt en het resultaat is debiel goed. Kortom: meesterwerk. Ik kocht de plaat uiteindelijk pas op 23 juni 1987, een Europese digitaal geremasterde heruitgave uit 1985, made in Holland. Daarnaast heb ik een exemplaar uit de Ankcollectie: een Britse versie uit 1979.

–

bazbo 0574: Frank Zappa – Sleep Dirt
Tweede ‘Panter’-album, deze komt uit 1979 en is volledig instrumentale (jazz-)rock. Hoewel, toen in de jaren negentig zijn platen op cd verschenen, meende Zappa van deze elpee een compleet andere versie te moeten uitbrengen. Drie instrumentale stukken hadden ineens zangmelodiën, verzorgd door Thana Harris. Heel mooi, overigens. Maar de fans vonden het geschiedvervalsing. In 2012 kwam de gehele catalogus opnieuw uit op cd en toen heeft het familiebedrijf wel de originele mix zonder zang uitgebracht. Ik heb hier een originele Duitsche versie uit de Ankcollectie. Mooi werk, vooral Filthy Habits blijf ik geweldig vinden. De drie stukken die later door Thana Harris zijn ingezongen, blijken onderdeel te zijn van het sprookje Hunchentoot, dat Zappa schreef toen hij heel 1972 in een rolstoel zat. Het is nooit in zijn geheel uitgebracht (heel jammer), maar deze drie werkjes geven een mooi beeld van hoe het compositorisch had kunnen zijn. Het titelnummer is een duet tussen Zappa en James ‘Bird Legs’ Youman op akoestische gitaren. Ook bijzonder is The Ocean Is The Ultimate Solution, waarin Zappa een lange rhythmguitarsolo speelt. Fijne plaat.

–

bazbo 0573: Frank Zappa – Studio Tan
Warner Brothers bracht (tegen Zappa’s zin) al het studiomateriaal van Läther uit op drie losse elpees, die bekend zijn geworden onder de ‘Panter’-albums, vernoemd naar hoesontwerper Gary Panter. Studio Tan uit 1978 was de eerste. Op kant 1 vinden we The Adventures Of Greggary Peccary, een plaatkantvullend onzinverhaal over Greggary Peccary, een groot knaagdier dat de kalender uitvindt. Zeer veel ‘conceptual continuity’ in dit stuk (waaronder allerlei verwijzingen naar Billy The Mountain) en muzikaal is het erg gelinkt aan het werk van The Grand Wazoo-band. Kant 2 begint met het melige Lemme Take You To The Beach en vervolgens horen we een stuk dat op deze plaat is getiteld REDUNZL, maar verder in de FZ-catalogus RDNZL heet. Het begint met een duizelingwekkende openingslick en ontpopt zich als een prachtig vehikel voor een uitgebreide gitaar- en pianosolo (George Duke!). Het loopt over in Revised Music For Guitar And Low Budget Orchestra. Dit is een voorbode van orkestraal werk dat verderop in Zappa’s carrière ruim aan bod komt. Ook bijzonder: in 1971 was de opening van dit stuk gebruikelijk ook de opening van Billy The Mountain (het is in die vorm ook te horen op Playground Psychotics). Wat we op Studio Tan voorgeschoteld krijgen, is een avontuurlijke en bonte mix van klassiek, jazz, complexe rock en malle stemmen. Ik heb twee exemplaren op vinyl. Die uit de Ankcollectie is een originele Duitsche uit 1978; de andere kreeg ik van een oud-collega die zijn vinyl opruimde en dat is ook een Duitsche uit 1978 en werkelijk exact dezelfde. De oud-collega kocht hem bij de keten Elpee en hij betaalde er destijds F17.90 voor.