Bas Langereis leest u voor!

–

bazbo 0440: David Sylvian – A Little Girl Dreams Of Taking The Veil (12″ single)
Dit is de single van de Gone To Earth-elpee. Op kant A twee versies van Taking The Veil: een wat langere mix en een 7″ singleversie. Op kant B twee instrumentaaltjes van de tweede elpee van het album. Ik kocht deze Europese versie op 23 september 1989, volgens mij in de uitverkoopbakken.

–

bazbo 0439: David Sylvian – Gone To Earth
Ik zou toch zweren dat ik ook een vinylversie had van de EP Words Of The Shaman. Hij staat niet in de kast. Miste ik niet ook de eerste elpee van Japan? Vreemd. Op 10 oktober 1986 ging ik naar de platenwinkel. Ik had net een recensie van Gone To Earth gelezen in de Music Maker. Zonder er iets van te luisteren kocht ik het album. Ik kende slechts de Japanplaat Quiet Life en wat ik thuis hoorde, overtrof alle verwachtingen. De eerste plaat van deze dubbelaar telt zeven schitterende vocale nummers met een hoofdrol voor de stem, de ruimtelijke drums, de gitaar van Fripp en de flugelhorn van Kenny Wheeler. Op de tweede plaat zijn tien instrumentale klankschilderijen te horen; net iets minder ambient dan Eno, maar wel atmosferisch genoeg om bij weg te wezen. Dit album behoort tot mijn meest favoriete platen. Laughter And Forgetting / Before The Bullfight en vooral Wave zijn wat mij betreft de hoogtepunten van deze prachtplaat. Ik heb de allereerste Europese versie van het album 1986 en hij klinkt nog altijd geweldig. Ik schreef al eerder over dit album; je leest het hier op FOK!.

–

bazbo 0438: David Sylvian – The Ink In The Well (12″ single)
Kijk. Een single van het album Brilliant Trees. Ik wist geeneens meer dat ik ‘m heb. Op de B-kant een instrumentale versie van Weathered Wall. Ook fijn. Ik kocht een Duitse versie van deze maxisingle op 25 september 1987. De video van het titelnummer is weer door Corbijn.

–

bazbo 0437: David Sylvian – Brilliant Trees
Eerste soloalbum van Sylvian uit 1984 en wat voor een. Vele groten doen mee: Sakamoto, broer Steve Jansen, Richard Barbieri, Holger Czukay, Danny Thompson, Jon Hassell, Mark Isham, Kenny Wheeler, noem ze maar op (dat heb ik net gedaan). Stuk voor stuk schitterende atmosferische songs, waarin weliswaar de stem centraal staat, maar de instrumentatie diepe indruk maakt. Zeven klankschilderijen. Ik kocht deze plaat op 26 juni 1987 en ik heb een eerste Britse versie. De twee ‘hitjes’ kregen een video mee, gemaakt door ene Anton Corbijn.

–

bazbo 0436: David Sylvian & Ryuichi Sakamoto – Bamboo Houses / Bamboo Music (12″ single)
16 september 1987, staat er in de binnenhoes. Dat was de dag dat ik deze maxisingle kocht. Een mooie samenwerking tussen de oud-leadzanger van Japan en de oud-bandleider van Yellow Magic Orchestra. Sylvian en Sakamoto hadden al vaker met elkaar samengewerkt en zouden dat nog vele malen doen. Deze maxisingle verscheen in 1982; ik heb een Britse versie, die het in de verkoop leuk zou doen.

–

bazbo 0435: Steve Swallow – Carla
Deze is leuk! En gaaf om weer eens te horen. Ik kocht dit album op 10 mei 1990. In mijn herinnering waren we toen al lang overgeschakeld op cd, maar kennelijk hadden we een soort overgangsperiode. Op dit album van deze bassist uit 1987 allerlei fijne lightjazzpareltjes. Swallow heeft alle acht stukken geschreven. Ze hadden ook zo van Carla Bley kunnen zijn. Mevrouw bespeelt het orgel op deze plaat en de titel van het album … nou ja, u begrijpt het wel. Er zijn niet veel versies van deze elpee en ik heb een Duitse. Swingt u mee?

–

bazbo 0434: Supertramp – …Famous Last Words…
Ik kocht deze op 4 december 1982, zo ongeveer in de week dat hij verscheen. Ik heb dan ook een eerste Europese versie. Ook deze binnenhoes heb ik uit elkaar geknipt om aan de muur van de zolderkamer te hangen. Volgens mij is het een beetje vergeten Supertrampplaat. Dat is jammer, want er staat heel mooi spul op. Niveau is van voor naar achter hoog. Geen enkel overbodig lied. De balans tussen de luchtige Hodgson en de wat zwaarmoedige Davies is zoals altijd prima. Grote hit is natuurlijk It’s Raining Again, maar voor mij zijn opener Crazy en Waiting So Long de sterkste stukken van dit uitstekende album. Tijdens de tour in 1982/1983 kondigde Hodgson aan dat hij de band zou verlaten en een solocarrière ging starten. Sindsdien heb ik Supertramp niet meer gevolgd. Laatste plaat van de band dus in onze vinylverzameling.

–

bazbo 0433: Supertramp – Paris
Sinterklaas, 5 december 1980. Ik krijg deze elpee. Al snel heb ik de binnenhoezen uit elkaar geknipt en aan de muur van mijn zolderkamer gehangen. Ik draai hem volkomen grijs. Gelukkig kom ik acht jaar later De Vrouw tegen en zij blijkt hem ook te hebben. De Vrouw en ik hebben een verschillende Europese versie uit 1980. Jaar of twee/drie terug kocht ik ‘m op cd. Mooie liveregistratie. Laat horen hoe goed de band live was. Her en der klinkt het dicht bij de originele studioversies, maar vaker is het spontaner, opener, beter. Asylum is een favoriet, het afsluitende Crime Of The Century ook. Eigenlijk zijn alle stukken die komen van Crime geweldig.