bazbo – de wereld van Bas Langereis

Bas Langereis leest u voor!

22-03-2018

B-log: 24 t/m 30 maart 2018

Filed under: B-log 2018 — bazbo @ 20:15

Vrijdag 30 maart: van Londen naar Apeldoorn
De wekker staat op half acht. Nog geen uur later zijn de koffers ingepakt, checken we uit en wandelen we over Gray’s Inn Road langs Cappadocia. Gaan we naar binnen? We gaan naar binnen. Nog één keer eggs benedict eten. Opnieuw zeer lekker. Dan nemen we afscheid van het aardige personeel en lopen we de laatste vijf minuten naar St. Pancras. Eerst even wat broodjes kopen voor onderweg en dan blijkt de rij voor de trein wel heel erg lang, terwijl we pas om elf uur vertrekken. De rij slingert door de hele stationshal. Als we eindelijk bij de bagagecontrole zijn, geeft mijn tas een boel gepiep. We moeten nogal wachten totdat iemand onze tas doorneemt, terwijl er tientallen beambten (ogenschijnlijk nietsdoend) rondlopen. Uiteindelijk is er niets aan de hand en mogen we door. Tijd voor koffie is er niet; we moeten gelijk instappen. De reis naar België gaat voorspoedig. Van mijn opkomende verkoudheid heb ik niet veel last, dankzij allerlei keelpastilles. Op station Brussel-Zuid hoeven we maar een kwartiertje in de straffe wind te zitten en dan kunnen we in de trein naar Amsterdam. Als die eenmaal op gang is, gaat hij wel erg langzaam. Bovendien rijdt hij niet verder dan Antwerpen. Daar moeten we met een enorme meute reizigers in de stoptrein naar Essen. Daar wachten bussen, is het bericht. De bussen wachten daar niet; de enorme meute reizigers moet wachten op de bussen. Er blijken er vijf heen en weer te pendelen tussen Essen en Roosendaal. Gelukkig is er een olijke stationsbeambte die wafels en water uitdeelt. We kunnen in de vierde bus die aankomt. Twintig minuten later zijn we op station Roosendaal. Daar nog vijftien minuten wachten op de trein naar Zutphen. De rest van de reis gaat vloeiend en uiteindelijk zijn we om negen uur, twee uur later dan aanvankelijk gepland, op het station in Apeldoorn. Bij de grillzaak eten we pizza en lamsshoarma. Half elf zijn de koffers uitgepakt en een uurtje later lig ik in bed. Het was een prachtige week: heel rustig aan gedaan, toch bijzonder veel gezien en gedaan. Drie topconcerten.

–

Donderdag 29 maart: Holborn + Steven Wilson in The Royal Albert Hall
[ uitgebreidere tekst volgt nog ]
Het ontbijt bij Cappadocia is vanmorgen toast met avocado, roerei en gerookte zalm eroverheen. Mooie combinatie. Verder koffie en sap. We nemen de underground naar Chancery Lane in de buurt Holborn. Even oriënteren waar we heen willen. We zien de Staple Inn en wandelen dan Chancery Lane in. Een regenbui. Niet lang. Tegen de tijd dat we op New Square en Lincoln’s Inn Fields komen, is het droog. Het is een aardig buurtje en we wandelen rond het park. De Old Curiosity Shop is een bezienswaardigheid tussen alle moderne gebouwen en bouwputten. Dan is het niet ver meer naar Aldwych. We drinken ergens koffie en lopen dan verder langs Somerset House naar de Thames. Nog even langs de rivier en bij Embankment nemen we de underground naar Knightsbridge. Daar regent het weer. We moeten even zoeken, maar dan vinden we Harrod’s (terug). Dit keer komen we iets verder dan de eerste zaal, maar na een half uur hebben we de drukte en het enorme aanbod al wel gezien. We lopen door de regen Brompton Road af naar South Kensington en druppelen na in Hoops & Toy. Het is er al druk, maar we vinden een tafeltje. Daar drinken we iets en later eten we (falafel)burgers. Inmiddels is het buiten weer droog. We gaan op tijd naar de Royal Albert Hall. Dit keer zitten we helemaal boven in de rausing circle op de tweede rij. We hopen erop dat we naar beneden de stalls in mogen, maar het lijkt echt uitverkocht. Er is voorprogramma: Richard Barbieri met een saxofoniste. Hij speelt stukken van zijn laatste plaat en na een half uurtje samen met Steven Wilson Buying New Soul. De show van Wilson zelf is nagenoeg hetzelfde als die van dinsdag, iets uitgebreider. Het geluid is vergelijkbaar met dat van dinsdag. We hebben redelijk zicht op het podium, maar minder op het projectiescherm erachter. Gelukkig worden vanavond filmopnames gemaakt, dus kunnen we later in het jaar alles nog eens (beter) terugkijken op dvd of bluray. Ik amuseer me overigens weer te pletter met wat deze zeer goede band op het podium neerzet. Er is een mooie toegift: een uitgeklede soloversie van Even Less en het korte maar indringende Blank Tapes. Daarna nog Sound Of Muzak en The Raven That Refused To Sing. Ik durf wat foto’s met de camera te maken. De meute mensen die na afloop naar het metrostation South Kensington loopt, is weer groot. Daardoor is het in de Underground heel vol, maar het gaat goed. Even na middernacht liggen we in bed.

–

Woensdag 28 maart: Greenwich
Half negen regent het. We nemen de underground naar Tower Hill. In pub Liberty Bounds ontbijten we met eggs benedict, sap, koffie, koffie en koffie. Als we naar de river taxi gaan, is het nog wel druilerig, maar geen plensbui meer. We hebben nog genoeg saldo op de Oysterkaart om heen en weer naar Greenwich te gaan. De heenreis duurt net twintig minuten. De aanlegpier is vlak naast de Cutty Sark. We gaan er niet op, maar ik maak wel een paar foto’s om Onze Vader jaloers te maken. Doel van ons tripje is de Greenwich Market en dan niet eens de overdekte Market zelf, maar wel een van de winkels: The Flood Gallery. Lasse Hoile exposeert er zijn portretten en presenteert zijn boek Portraits. Het is er niet druk en ik laat zijn boek signeren. Heel lang zijn we niet binnen, want zo groot is het niet. We slenteren nog wat rond over de markt en gaan dan iets drinken in pub Coach and Horses. Onze wandeling vervolgen we over Nelson Road en we komen langs het Maritime Museum en bij het Elisabeth House. Het is open en gratis toegankelijk. We nemen een kijkje binnen en het is nog vermakelijk ook. Uitzicht op het Old Royal Naval College en Greenwich Park achter het Elisabeth House is mooi. Het is niet ver naar Trafalgar Tavern aan de Thames. In de naastgelegen pub The Yacht drinken we iets en kunnen we mooi over de Thames kijken. Dan lopen we langs het Old Royal Naval College terug naar de pier. Tijdens de terugtocht is het bijna zonnig. We varen een eindje verder tot aan Westminster en zien zo de stad weer van een geheel andere kant. De Houses Of Parliament en de Big Ben staan grotendeels in de steigers. We houden een stop in St. Stephen’s Tavern en besluiten dat we het wel gehad hebben voor vandaag. Als we door Parliament Street en Whitehall lopen, begint het donker te worden. Op Trafalgar Square gaan we een metrostation in en na wat vertraging – een ongeluk bij Leicester Square waardoor we daar niet kunnen overstappen – komen we terug bij St. Pancras. We eten bij Best Mangal allerlei Turkse gerechten. Een wat snelle zaak, maar het eten is formidabel: brood met hummus, shoarma en garnalen in tomaten. Schuin tegenover ons hotel, in The Lucas Arms, drinken we nog een laatste drankje en dan gaan we vroeg slapen.

–

Dinsdag 27 maart: Victoria & Albert Museum + Steven Wilson in The Royal Albert Hall
Half negen staan we op. Vanmorgen nemen we ontbijt in het hotel. Het stelt niet zo heel veel voor, maar er is voldoende om een flink deel van de dag mee door te komen. Dan nemen we de underground naar South Kensington. Een groot deel van vandaag zijn we in het Victoria & Albert Museum. Een vorige keer zijn we er ook al eens geweest, maar je kunt er gerust dagen in rondzwerven en rondkijken. We bekijken jewelry, zilver, fashion, enkele zalen van Middle-East en uiteindelijk twee hoge zalen met enorme beelden. Halverwege de middag staan we buiten. In een klein pannenkoekenzaakje op het plein van Thurloe Street en Exhibition Road drinken we koffie, iets later vinden we een tafel in pub Hoop & Toy. We eten er en dan zijn we klaar voor vanavond. De klim van Exhibition Road valt mee; in mijn herinnering was die zwaarder. Ook The Royal Albert Hall staat in de steigers. We kunnen naar binnen en vinden de winkel. Een shirt en een tourboek. In de zaal hebben we niet al te goede plaatsen in de Stalls, maar toch zien we het podium redelijk. Het blijft een avontuur om in de zaal aanwezig te mogen zijn en we kijken onze ogen weer uit. Het openingsfilmpje Truth is vermakelijk en prikkelend. Dan begint het eerste stuk. Het geluid is (zoals bekend) niet zo heel goed en het duurt twintig minuten voordat ik erdoorheen kan luisteren. Maar dan ga ik er ook helemaal in op. De setlijst is bijna ‘gewoon’ aan wat Steven Wilson de afgelopen weken/maanden tijdens de tournee heeft gespeeld, behalve dat Ninet Tayeb in levenden lijve aanwezig is. Geluid en beeld sluiten weer mooi op elkaar aan en het is indrukwekkend. Verrassingen: The Creator Has A Mastertape, de hele zaal aan het disco dansen tijdens Permanating, Song Of Unborn (met nieuwe video) en in de toegift Blank Tapes met Ninet Tayeb. Tjonge. Na afloop lopen we met de meute mee naar de underground en nog geen half uur later drinken we iets in The Water Rats. Half een gaan we slapen.

–

Maandag 26 maart: The Tower of London
Half tien zijn we op. Eenmaal op gang gaan we naar Cappadocia en daar eten we toast met avocado en gepocheerd ei en drinken we koffie en jus. Vervolgens nemen we de underground naar Bank, maar we komen bij Monument uit. Via Gracechurch Street komen we bij de Leadenhall Market en dan staan we midden in The City tussen wolkenkrabbers à la Lloyds of London. Naar New York hoeven we niet meer, haha. Het is dan ook niet ver meer naar The Tower of London. Toegang is niet gratis, duur zelfs, maar we hebben het er graag voor over. Bijzonder om op deze historische grond rond te kijken. We zien The Crown Jewels, The White Tower, the Torture Tower en lopen een stuk over de vestingsmuur. Ergens is er gelegenheid voor koffie en lemoncake. Na een paar uur hebben we het gezien en gaan we er aan de kant van de Thames eruit. Even op London Bridge kijken? Doen we. ook bijzonder. De Wetherspoon pub The Liberty Bounds kijkt uit op de Tower en de Thames en daar drinken we iets. Erna nemen we de underground naar Covent Garden. In Neal Street hebben we in 2011 een Indiaas restaurant bezocht en ja hoor, Punjab is er nog. We eten hete pompoen en lamb curry, zeer goed. Dan nemen we de underground weer terug en schuin tegenover het hotel drinken we het laatste glas in The Lucas Arms.

–

Zondag 26 maart: Camden Market + Yes in the Palladium
Pas om kwart voor tien zijn we wakker. Dat betekent dat we eind van de ochtend op straat lopen op zoek naar een gelegenheid waar we kunnen ontbijten. Niet ver van het hotel in Gray’s Inn Road vinden we bistro Cappadocia en daar eten we eggs benedict en drinken we koffie en versgeperst sinaasappelsap. Het is een klein tentje, gerund door van oorsprong Turkse ondernemers en waar behalve de toerist ook veel lokale bevolking komt. Hebben we vandaag een programma? Tot vanavond niet echt. We nemen de underground naar Camden Town. Daar blijkt het heel druk. Dat is niet erg. We hebben geen haast en hoeven niets. Alle kramen lijken op elkaar en met wat moeite vinden we her en der wat echt speciaals. De Vrouw koopt een bijzondere gebreide muts en even verderop vind ik in een speciale kraam een geweldige jas. Geld uitgeven, dat gaat hier gemakkelijk. Na een paar uurtjes hebben we het gezien en gaan we ergens koffie met wortel- en limoentaart eten. Dan pakken we de underground naar Charing Cross Road. In The Monteque Pyke drinken we iets en eten we fish and chips. Is het dan tijd? Dan is het bijna tijd. Via Oxford Street lopen we naar Argyll Street en daar zien we al snel The Palladium. Bij binnenkomst doe ik boodschappen: het (dikke) tourboek en de nieuwe cd Fly From Here – Return Trip. The Palladium blijkt een heel mooie zaal. Acht uur begint het. Yes! Bill Bruford doet de introductie: ‘Actually, I’m the only original band member on stage tonight.’ We zitten op het eerste balkon, achterin, maar het geluid is heel goed. Gelijk met Yours Is No Disgrace weten we dat het snor zit. De eerste set bestaat uit songs van diverse albums uit de jaren zeventig en is solide. In de pauze blijkt dat De Vrouw last heeft van haar knie; de krappe beenruimte helpt niet mee. We organiseren dat ze op het achterpad kan zitten; daar is het zicht ook prima. Was de eerste helft van het concert al verrassend goed, de tweede helft is geweldig. (Na de show uit 2016 in Utrecht hield ik mijn hart een beetje vast.) Sowieso zit de vaart er weer in, dankzij ‘jonge’ drummer Jay Schellen. Als de oude drummer het eind van de tweede set overneemt, zakt het in mijn beleving weer wat in. Voor mij is het hoogtepunt Ritual. De eerste toegift is Tempus Fugit mét Trevor Horn en daarna krijgen we nog Roundabout en (de iets ingekorte) Starship Trooper. Alles bij elkaar een mooie show! Eerder vandaag had De Vrouw contact met Paula van Yesfocus; zij en Jan zijn ook hier in Londen en hebben geprobeerd om ons mee te krijgen naar achteren om na afloop de band te ontmoeten. Dat is niet gelukt, maar als we naar beneden lopen, glippen we de grote zaal weer in en voor het podium spreken we hen nog even. We krijgen een goodiebag (omdat we er dinsdag in Tilburg niet bij kunnen zijn). Leuk! Dank! Mooie avond. We gaan met de underground terug naar St. Pancras. Het is zondagavond laat en nergens is meer iets open voor een laatste drankje. Dan maar slapen.

–

Zaterdag 26 maart: van Brussel naar Londen
Om tien uur staan we weer op het station. Daar nuttigen we ontbijt en koffie. Inchecken gaat zeer voorspoedig. Iets voor een uur hebben we de trein en twee uur plaatselijke tijd zijn we in London. We halen geld, bekijken hoe veel er nog op onze openbaar-vervoerkaarten staat (voldoende) en gaan dan op zoek naar Gray’s Inn Road. Die is niet ver. Na nog geen tien minuten lopen staan we voor ons hotel. Ernaast is pub The Water Rats. Daar drinken we iets. Wacht: The Water Rats, dat is toch een klein genootschap waar … precies. Boven ons tafeltje hangt aan de muur een foto met leden van de orde en prominent in het midden zit de heer Rick Wakeman. In het hotel moeten we even wachten tot we kunnen inchecken, want het computersysteem is er niet. We krijgen koffie en een tegoedbon om een keer het ontbijt in het hotel te gebruiken. Onze kamer is op de zevende (en bovenste) verdieping en is klein kamer, maar voldoende. We wandelen terug naar het station en nemen de underground naar Baker Street. De Vrouw zou graag het Sherlock Holmes museum binnen willen, maar het is er heel druk en er staat een lange wachtrij. In plaats daarvan neuzen we rond in de bijbehorende museumwinkel en daarna gaan we ets drinken in pub Globe aan Marylebone Road. Het is ondertussen al begin van de avond, dus gaan we op zoek naar een plaats om te eten. Een paar jaar geleden waren we hier in de buurt in een Turks restaurant. zou het er nog zijn? We lopen een paar honderd meter Crawford Street in en zowaar: daar is Ishtar nog altijd. We krijgen een tafel voor twee ergens achterin en zeggen dat we alle tijd hebben en er dus geen haast nodig is. Toch gaat het sneller dan verwacht. Het eten is bijzonder goed: börek vooraf en erna gegrild lamsvlees van de spies. Toe is er baklava met pistache-ijs. We nemen de underground terug naar St. Pancras en zoeken daar een tent om nog iets te drinken. Die vinden we: de Bar & Blocks in York Way. Dan gaan we terug naar het hotel en om half elf gaan we slapen.

• • •
 

Geen reacties »

No comments yet.

RSS feed for comments on this post.

Leave a comment