bazbo – de wereld van Bas Langereis

Bas Langereis leest u voor!

01-12-2017

B-log: 2 t/m 8 december 2017

Filed under: B-log 2017 — bazbo @ 08:53

Vrijdag 8 december:
Kwart voor acht op. Koffie, krant. Buiten sneeuwt het storm. Vanmorgen allerlei contactmomenten voor Brabant en de Kap. De Vrouw weet al vroeg kaarten te bemachtigen voor King Crimson in het Concertgebouw Amsterdam op zaterdag 14 juli. Ha, dan reizen we de dag erna naar München en de dag daarop zien we een tweede Crimsonconcert. Klauwen met geld, maar het wordt het waard. De Vrouw gaat halverwege de ochtend naar het werk. Ik heb contact met Peter of mijn werkzaamheden voor Brabant. Er is veel gaande in de organisatie en daar moet eerst duidelijkheid over komen voordat we van afstand verder kunnen. We spreken af dat we voorlopig stil blijven liggen en als we weer nodig zijn, dan gaan we weer aan de slag. Er is aangetekende post: de concertkaarten voor 16 juli in München. Ik maak een tostilunch van het Turkse brood van woensdagavond. Dan haal ik het groentepakket op. Erna wandel ik door naar Coda, om een schilderij uit het museum op te halen. Het schilderij gaat zondagmiddag onderdeel zijn van een mini-expositie van Kunst-Zinnig-Brein in theehuis Rembrandt, vandaar. Nog geen vijf minuten nadat ik thuis kom, is De Vrouw er ook weer. Ik ga wat voorbereiden aan het avondeten. Zo maak ik een linke saus van ui, knoflook, postelein, tomaten en paprika. De Vrouw gaat om vijf uur de deur uit; zij is vanavond uit. De Zoon is er om half zes. We maken pizza’s, douwen die in de oven en eten die op. Goed voer. Anderhalf uur later is De Zoon weer weg. Ik werk de webstek bij en bekijk een muziekdvd. Het is bijna elf uur als ik naar bed ga. Met druk op de kop en een gigantische piep in mijn oren. Ben benieuwd.
Muziek vandaag: That Which Passes (Robert Fripp), Nexus (Virgil Howe & Steve Howe), Cardington (Lifesigns), Fractured (Lunatic Soul), het eerste plaatje van Arthur And The Decline And Fall Of The British Empire (Deluxe Edition) (The Kinks), Oté Maloya – The Birth Of Electric Maloya On Réunion Island 1975-1986 (allerlei), Hey Punk (Gabba Zappa Hey!), de dvd’s die mee kwamen met Snow Live (Spock’s Beard)

–

Donderdag 7 december:
Goede morgen. Opgewekt en opgeruimd. Op de werkplek wagenladingen werk. Tussen de middag wandel ik door veld en bos. Het is grijs en er staat een kille wind. Erna nog wagonladingen werk. Die liggen er volgende week nog en weer. Zes uur ben ik thuis. Even de krant lezen en dan maak ik avondeten. Heel moeilijk is het niet. Ik schuif de schotel met aardappel en spitskool van dinsdagavond in de oven met het restant kaasfondue en nog wat extra kaas eroverheen. Erbij maak ik een salade van bleekselderij, bosui, paprika en komkommer. Rookworst opwarmen en klaar. De Vrouw is er om half acht en we kunnen gelijk aan tafel. Hm, die kaasfondue over de schotel was niet zo’n goed idee. Er ligt nu een dikke laag olie op. We weten de boel te scheiden en eten alles verder op. Kleine afwas. Dan nog even lezen en luisteren voordat ik naar bed ga.
Muziek vandaag: het plaatje dat met de PROG mee kwam, Monochrome (Daniel Cavanagh)

–

Woensdag 6 december:
Ik ben om acht uur wakker en uit bed. Koffie, krant. Dan doe ik wat werkzaamheden voor de Kap en Brabant. Om tien uur heb ik dat af. Koffie met De Vrouw. Ik wandel naar de biowinkel voor wat boodschappen. Dan doe ik wat huishoudelijke klussen. De Vrouw is even weg, maar is om half twee terug voor een lunch. In de middag is ze opnieuw weg. Ik werk de webstek bij en begin het avondeten voor te bereiden. Eerst allerlei groente snijden, bloemkool blancheren, dan kaasfondue maken. Ik zet alles om zes uur op tafel; De Vrouw is dan al ruimschoots terug. Het smaakt voortreffelijk en het vult enorm. We houden weer een boel over. Ben benieuwd hoe we dat de komende twee dagen gaan gebruiken. Ik was af en dan heb ik ruim tijd om te lezen en te luisteren. Tien uur ga ik slapen.
Muziek vandaag: Radiophonics (Robert Fripp), Secret Story (Pat Metheny), Ladilika (Trio Da Kali & Kronos Quartet), Post Live (Björk), Harbour Of Tears (Camel), Goodbye Blue Sky (Godley & Creme), de vierde show (10-29-77 L) uit de set Halloween 77 (Frank Zappa)

–

Dinsdag 5 december:
Ik word wakker met een gierend snijdende fluittoon. Barst. Toch die geluidsapp die verlichting kan brengen bij tinnitus eens uitproberen. Als ik net op de werkplek in Arnhem zit, ben ik me hem opnieuw gewaar. Zeer gewaar. (Mooie titel voor een verhaal.) Gelukkig ligt er zo veel werk, dat ik al snel wat anders aan mijn hoofd heb. Tussen de middag wandel ik door het bos. Erna doe ik nog meer werk. Ook heb ik een gesprek met de leidinggevende. Een collega gaat binnenkort met zwangerschapsverlof en ik krijg de vraag of ik tijdelijk een dag extra wil werken. Dat wil ik. Fijn dat ze me vraagt. Ik ben de afgelopen twee jaar nogal gegroeid in mijn baan, sta er goed in en zet mijn talenten zo veel mogelijk in. En als dezelfde collega na de zwangerschap besluit om minder te werken, dan ben ik zeker in beeld. Na het gesprek is het weer tijd om huiswaarts te gaan. Huis, daar ben ik om zes uur. De Vrouw serveert en schotel van aardappel, spitskool, ham en kaas met visburgers ernaast en De Zoon komt mee-eten. Het is allemaal op voordat we het weten. Ik was af, breng afval weg en dan is het net zeven uur geweest en heb ik dus nog ruim de gelegenheid om mijn rondje te gaan hardlopen. Het is doodstil op straat. Goh. Lopen gaat best, al heb ik nogal wat kramp. Zal wel komen doordat ik vrij onregelmatig loop in plaats van het doorgaanse drie keer in de week. Thuis lees en luister ik tot het bijna half elf is. Dan ga ik slapen.
Muziek vandaag: het tweede plaatje van Snow Live (Spock’s Beard), The Extinction Suite (Steve Jansen)

–

Maandag 4 december:
Ik slaap niet zo heel goed. Vraag niet waarom. Ik vroeg toch om niet te vragen waarom? Waarom doe je het dan toch? O, je deed het niet? Excuus. Neem me niet kwalijk. Wat ik u wel kwalijk neem, is dat u niet even vraagt hoe het met mij gaat, nu ik niet zo goed heb geslapen. Bij nader inzien: vergeet u wat ik hiervoor heb ingetypt. Zo belangrijk is het allemaal niet. Het gaat u niets aan en mij interesseert het toch geen bal wat u vindt. Toch leuk om zo allerlei relevants in te typen. Fikse file op de snelweg. Daardoor mis ik de aansluiting met de stadsdienst. U gaat me toch niet vragen of dat erg is. In de ochtend ontvang ik app van De Vrouw met daarin enkele namen van de hoofdact voor Zappanale 2018. Een van de namen is Terry Bozzio. Niet veel later een app van De Zoon: ‘Dat is toch die drummer? Van The Black Page?’ Kijk. Soms vraag ik me af of die opvoeding door mij enige zin heeft gehad, maar op een moment als dit verdwijnt die twijfel als sneeuw voor de zon. Tussen de middag loop ik door zon, veld en bos. In de middag maak ik veel werk af. Morgen verder. Zes uur weer thuis. Avondeten maken. Eerst een gevaarlijke roquefortsaus, dan een salade van bosui, komkommer, kaki en aardbei, vervolgens kalfskoteletten bakken en ten slotte ricotta-rucularavioli koken. De Vrouw is er iets na half acht en we eten ons het schompes. Mooi woord. Jammer dat ik het maar af en toe wil gebruiken. We eten baklava toe en tafelen na. Ik was af en dan heb ik nog maar een uurtje om te lezen en te luisteren, alvorens het tien uur is en dus bedtijd. Bedtijd.
Muziek vandaag: Monochrome (Daniel Cavanagh), het eerste plaatje van Snow Live (Spock’s Beard)

–

Zondag 3 december:
Negen uur pas uit bed. En niet eens zo heel goed geslapen. Koffie, webstek. De Zoon is er om twaalf uur voor een lunch. Om een uur zijn we terug in Art café Sam Sam. RTV Apeldoorn interviewt Ank en Marianne in een live-uitzending vanwege de actie van Kunst-Zinnig-Brein. Erna bekijken we de fotoexpositie van Cees de Wilde. Mooi materiaal. Zo mooi, dat we een werk kopen en nog even nadenken over twee anderen. De opening van de expo is rond een uur of half vijf. Die maak ik nog mee. Ik merk wel dat ik heel moe ben. Als ik mijn jas aan heb, zien we Nanny. Tjonge, begin jaren negentig gingen we samen mee met een vakantie voor kinderen uit Apeldoorn. Mooie dingen meegemaakt. Even bijpraten. Veel te kort. Ik moet gaan. Leuk haar te zien en te spreken en wie weet nemen we snel weer contact op. Ik ga naar huis; De Vrouw blijft nog even. Onderweg kom ik langs de muziekwinkel. Die is nog open. Ik besteed mijn bon (nogmaals dank, Auke!) aan Topographic Drama – Live Across America (Yes). Thuis ga ik even zitten, bewerk ik de foto’s van vanmiddag en maak ik de webstek actueel. Dan ga ik eten maken.
Muziek vandaag: A Blessing Of Tears (Robert Fripp), Copland: Apalachian Spring (Leonard Bernstein), Topographic Drama – Live Across America (Yes), Dream Theory In Malaya (Jon Hassell)

–

Zaterdag 2 december
Acht uur wakker. Koffie, krant, webstek. Tegen elf uur doe ik een boodschappenronde langs de biowinkel en de markt. De Vrouw is aan het kijken of we op vrijdag 13 juli naar het concert van King Crimson in Amsterdam kunnen. Het is al bijna uitverkocht, blijkt. Dus zoeken we een alternatief en dat vinden we de maandag erop. In München. Inderdaad, we gaan onze vakantieplannen dus omgooien. De Zoon is er om een uur of een en we lunchen. Na de afwas wandel ik naar het Art café Sam Sam met twee schilderijen. Ank en ik presenteren de actie Serious Brains en verkopen loten. Eigenlijk doet Ank al het werk. We ontmoeten Peter en Cees. Later in de middag is De Vrouw er ook. Heel veel loten verkopen we niet, maar uiteindelijk blijken het er toch veertien te zijn. Niet onaardig. Met Ank en haar man Bob gaan we eten in een eetcafé. Voor mij de visschotel, graag. Zeer smakelijk. We beleven een hoogst aangename tijd met z’n vieren. Om negen uur nemen we afscheid en zeggen we tot morgen. Thuis maak ik nog een mail naar allerlei mensen in mijn netwerk om aandacht te vragen voor de actie de komende weken. Dan is het tijd om te lezen en te luisteren. Niet heel lang. Nog voor elf uur lig ik in bed.
Muziek vandaag: Siwan (Jon Balke), Hommage à Eberhard Weber (allerlei), Another Fine Mess (Back Door), Children Of The Sounds (Kaipa)

• • •
 

Geen reacties »

No comments yet.

RSS feed for comments on this post.

Leave a comment