bazbo – de wereld van Bas Langereis

Bas Langereis leest u voor!

31-10-2017

B-log: 4 t/m 10 november 2017

Filed under: B-log 2017 — bazbo @ 08:00

Vrijdag 10 november:
Nou ja, zeg. Sta ik ruim op tijd op het Willemsplein op de bus te wachten, kijk ik wat voor me uit, zie ik opeens mijn stadsbus van een geheel ander perron wegrijden. Barst, nu ben ik een half uur later op de werkplek. Nou ja, niet erg. Het is er doodstil, dus ik word niet en nauwelijks afgeleid van mijn geplande werkzaamheden. Ik haal mijn tijd snel in. Tussen de middag wandel ik door het bos. En een klein beetje regen. Dan schijnt de zon weer. Je zou er gek van worden. Ik niet. Ik doe nog wat werk en ga dan naar huis. Daar ben ik om vijf uur. De Vrouw is dan thuis en heeft het eten bijna klaar. De Zoon is er om kwart voor zes. Bamisoep kan op tafel. De Zoon vertelt over de afgelopen week, wat er allemaal is gebeurd, hoe hij al van alles heeft geregeld en georganiseerd voor het uitruimen van zijn keuken en dat hij maandag begint met een training mindfulness. Aanvankelijk zijn we bezorgd, maar gaandeweg weten we dat hij volop in ontwikkeling en groeiend is, dat hij vorderingen maakt en we hem steeds meer kunnen loslaten, hoe zeer we ons hart ook vasthouden. Zeven uur zijn we weer alleen. Ik heb afgewassen en nu ruim de tijd en gelegenheid om te lezen en te luisteren. Half elf ga ik slapen.
Muziek vandaag: het derde plaatje uit de set More Than Just A Dream – The Dream Complete (Unitopia), het tweede (bonus)plaatje van Returning Jesus (Deluxe Edition (No-Man), From Silence To Somewhere (Wobbler)

Donderdag 9 november:
Opnieuw slaap ik niet heel goed. Wel sta ik goed op. Buiten is het wat minder koud dan gisteren, eergisteren en maandag. Op de werkplek gaat het voorspoedig; ik handel veel af. Tussen de middag wandel ik door veld en bos. In de middag een of andere workshop over lean werken. Hoop overbodig gedoe, wat mij betreft. Althans, dat is mijn vooroordeel. Toch vertrouw ik ook op mijn inzicht: als ik nieuwe dingen doe en ervaar, levert het me altijd iets op. Dat doet het. Het valt mee. Kwart voor zes ben ik thuis. De Vrouw is er pas om half acht. Dan heb ik een goede chili gemaakt en een salade van komkommer, bosui, augurk en rode ui. Erna was ik af en breng ik afval weg. Half negen heb ik wat appcontact met De Zoon over komend weekend als we zijn keuken gaan uitruimen in verband met renovatie vanaf maandag. Dan lees en luister ik wat en om tien uur ga ik slapen.
Muziek vandaag: Towards Utopia (Bodast), het tweede plaatje uit de set More Than Just A Dream – The Dream Complete (Unitopia), het eerste plaatje van Returning Jesus (Deluxe Edition (No-Man)

Woensdag 8 november:
Slapen lukt niet zo. Ik ben veel wakker. Behalve als de wekker gaat. Eenmaal op is er geen probleem. Het is vanmorgen koud buiten, maar het is nog niet heel erg. Vanmorgen overleggen we extern met pannenkoekenlunch, dus pas in de middag kan ik iets doen aan de enorme hoeveelheid mail en klussen die er ligt. Opschieten doet het niet. Morgen weer verder. Anders vrijdag. Goed plannen, daar komt het op aan. Zes uur ben ik weer thuis. De Vrouw is met haar werk uit, dus ik ben alleen. Ik maak een tosti van mijn lunchpakket en bak vervolgens een omelet met rode ui, tomaat, rucola en kaas. Ook lees ik de krant. Na de afwas ga ik mijn ronde hardlopen. Bijna twee weken heb ik niet gelopen en het gaat verrassend goed. Pas op viervijfde van mijn traject moet ik een korte extra wandelpauze nemen en daarna is het als vanouds. Thuis zet ik wat foto’s van afgelopen weekend op de webstek en verder lees en luister ik. Zo begin ik in Lucky Man – The Autobiography (Greg Lake). De Vrouw is iets voor tien uur thuis. Heel even praten we bij en ruim voor half elf lig ik in bed.
Muziek vandaag: Towards Utopia (Bodast), het eerste plaatje uit de set More Than Just A Dream – The Dream Complete (Unitopia), de rest van de eerste show 10-28-77 uit de doos Halloween 77 (Frank Zappa)

Dinsdag 7 november:
Half negen ben ik uit bed. Goed geslapen. Koffie, krant, was. De Vrouw gaat in huis aan het werk. Halverwege de ochtend wandel ik naar de biowinkel. Het is zonnig, maar fris. Thuis hang ik de was op en vervolgens loop ik langs het kanaal naar de supermarkt. Terug is De Vrouw naar het werk. Ik neem nog wat koffie en dan een lunch. Ondertussen doe ik veel was en bewerk ik de foto’s van afgelopen weekend. Eind van de middag doe ik nog de laatste boodschappen bij de Turkse supermarkt in de straat. De Vrouw is laat vanavond. Begin van de avond maak ik avondeten. Een curryachtige prut van ui, paprika, peper, knoflook, aubergine en spinazie. Daarnaast een salade van komkommer, bosui, tomaat en kaki. Ook maak ik knoflookyoghurtmayo en bak ik lamsbiefstukken. Tussendoor gaat de bel. Er is post. Mijn Halloweenpak(ket) uit Duitsland is er! Dat belooft wat! De Vrouw is er om half acht en we gaan aan tafel. Om kwart over acht heb ik alles opgeruimd en afgewassen. Nog even wat was vouwen en de klussen voor vandaag zijn klaar. Ik schuif de usb-stick uit de Halloweendoos in de pc en … allemensen weer. Tussendoor lees ik wat. Tien uur ga ik naar bed.
Muziek vandaag: Country Airs – The Original Version (Rick Wakeman), The Myths And Legends Of King Arthur And The Knights Of The Round Table (2016 rerecording) (Rick Wakeman), Untold Tales (Glass Hammer), Talking With Strangers (Judy Dyble), een deel van de eerste show 10-28-77 uit de doos Halloween 77 (Frank Zappa)

Maandag 6 november: van London naar Apeldoorn
De wekker gaat weer om half acht. Een uur later leveren we onze sleutel bij dezelfde Pakistaanse meneer in. Alles is oké, het was prima vertoeven en wie weet tot een volgende keer. In The Willow Walk aan de Wilton Road ontbijten we met eggs benedict, sap en koffie. Waarom ook niet? We pakken de Victoria line naar St. Pancras. Op het station kopen we bij M&S wat lunchbrood en dan gaan we in de rij voor de bagagecontrole. Als we die en de douane voorbij zijn, kunnen we gelijk aan boord van de trein. Elf uur rijden we London uit en om kwart over twee lokale tijd komen we in Brussel-Zuid aan. De overstap gaat vloeiend; we kunnen gelijk de intercity naar Amsterdam in. Die vertrekt om kwart voor drie. Ook de overstap in Roosendaal is perfect; de intercity naar Zwolle staat al klaar. Hetzelfde is in Zutphen het geval en om zeven uur zitten we op het Stationsplein in Apeldoorn in een grilltent lamsshoarma met kaas te eten. Een uurtje later zijn we thuis. Ik begin met de koffers uitpakken. De deurbel gaat; Jaap komt spontaan even binnen wippen. Vooruit, even dan. Een half uur later heb ik de koffer leeg en de foto’s overgezet naar de pc. Morgen bewerken. Jaap gaat weer naar huis. Ik lees de kranten van de afgelopen dagen en luister wat. Kwart voor elf ga ik naar bed.
Muziek vandaag: het plaatje dat mee kwam met The Piano Portraits Tour Program (Rick Wakeman)

Zondag 5 november: London: The British Museum
Het is negen uur als we wakker zijn. We ontbijten bij een ander tentje verderop in de Warwich Way. In alle rust bestellen we goede koffie, zeer vers sinaasappelsap en uitstekende eggs benedict met spinazie. Daarna reizen we met de metro naar Tottenham Court Road. Het is via Russell Street niet ver naar The British Museum. Hier zouden we dagen kunnen rondkijken, maar we doen het niet. We beperken ons tot de Assyrische hoek, het modernere Europa en de geschiedenis van Midden- en Noord-Amerika. En natuurlijk wil ik de steen van Rosetta zien. Die zien we. The Great Court en The Reading Room zijn zeer indrukwekkend. Het is vier uur als we het museum weer verlaten. Charing Cross Road is niet ver. In The Montague Pyke geef ik De Vrouw een biertje en dan ga ik zelf bij de buren naar binnen. De Foyles boekhandel is een uitdaging. Zie er maar eens uit te komen zonder iets te kopen als je een bankpas bij je hebt. Ik bezoek alleen maar de afdeling muziek en kunst, ben een half uur onder de pannen en kom naar buiten met Lucky Man – The Autobiography (Greg Lake), Travelling To Work – The Diaries 1988-1998 (Michael Palin) en The Show That Never Ends – The Rise And Fall Of Prog Rock (David Weigel). De rest van de middag blijven we in de pub zitten, bestellen er fish ’n chips, uienringen en salade en gaan pas rond achten naar Victoria Station terug. Nu is het er een stuk rustiger. In pub The Marquis Of Westminster, op de hoek van Warwick Way en Belgrave Road, drinken we nog iets. Het is tien uur als de pub dicht gaat en wij de honderd meter naar de hotelkamer lopen.

Zaterdag 4 november: Rick Wakeman in Millfield Theatre, Edmonton, London
Potjandorie, het is bijna tien uur als we wakker worden. We waren dus zeer vermoeid, kennelijk. Als we op orde zijn, ontbijten we bij een klein zaakje in de straat. De eggs benedict zijn goed en de koffie ook. Dan wandelen we via Wilton Road naar Victoria station. We pakken de Victoria line naar Seven Sisters. Het eerste deel van de rit is het weer belachelijk druk, maar als we het centrum van London achter ons laten, is het stil. De overstap op Seven Sisters naar de overground gaat gemakkelijk. Op Silver Street stappen we uit. We lopen Silver Street verder af, in de richting van het Millfield Theatre. Onderweg drinken we iets in pub Talbot’s. Het is nog vroeg in de middag. Wat gaan we verder doen? We vinden het theater, lopen er het parkje rond, zien de artiesteningang van de zaal en werpen een blik naar binnen. Daar staat ene meneer Wakeman bij de piano. We knikken hem toe en gaan weer. Maar waar naartoe? Als we aan iemand op straat vragen waar het town centre is, komen we erachter dat die de geheel andere kant op is. Dus moeten we terug naar het overground station en dan nog wat verder. O. We pakken de bus. Ondertussen is het vijf uur. We vinden een aardig public house The Gilpin Bell en daar drinken we iets. Sterker nog, we eten er burgers en patatten met uienringen en salade. Wat me opvalt, is dat het hier wel goedkoper is dan elders. Tegen half zeven nemen we de bus naar Millfield Theatre. In de foyer staat de merchandise en ik doe er boodschappen. Er is nogal wat en vooral allerlei cd-werk is interessant, omdat ik het nog niet heb. Ik koop het programma (met cd) en de platen Country Airs – The Original Version en The Myths And Legends Of King Arthur And The Knights Of The Round Table (de 2016 rerecording). Ben benieuwd. We wachten en zitten in het nogal buurthuisachtige café/restaurant van het theater. Half acht mogen we de zaal in. We hebben perfecte plaatsen in het midden van de vierde rij en hebben uitstekend zicht op het podium. Kwart voor acht staat Rick Wakeman dan ook nogal dichtbij. Veel van zijn verhalen ken ik al wel, maar toch is het hoogst vermakelijk om ze weer eens te horen. Zijn pianospel is nog altijd weergaloos. Voor de pauze zijn Wonderous Stories en Summertime de hoogtepunten. Na een pauze van twintig minuten gaat het verder. De verrassing is Sweet Georgia Brown en het absolute hoogtepunt is om te zien hoe hij Eleonor Rigby (in de stijl van Prokoffief) speelt. Hoogst vermakelijk concert! Doe moeite van de reis zeker waard. Na afloop is er gelegenheid om wat te laten signeren, maar dat wachten we niet af. We lopen naar de bushalte, pakken de dubbeldekker naar Silver Street, vervolgens de overground naar Seven Sisters, dan de Victoria line en voor we het weten zijn we alweer bij Victoria Station. Dat ging gesmeerd. Het is nog redelijk vroeg ook. In een Wetherspoon’s pub The Willow Walk drinken we nog iets na en dan gaan we terug naar het hotel. Even na middernacht liggen we in bed.

• • •
 

Geen reacties »

No comments yet.

RSS feed for comments on this post.

Leave a comment