bazbo – de wereld van Bas Langereis

Bas Langereis leest u voor!

31-07-2017

B-log: 29 juli t/m 4 augustus 2017

Filed under: B-log 2017 — bazbo @ 08:46

Vrijdag 4 augustus:
Half acht ben ik wakker. De Vrouw is al uit bed. Koffie, krant. De Vrouw gaat naar het werk. Ik ga nog wat aan de slag met foto’s. Halverwege de ochtend staan ze allemaal op de webstek. Buiten regent het licht en het waait nogal. Als het weer wat droog is, ga ik een rondje boodschappen doen bij de biowinkel. De Vrouw is om half een even terug en we lunchen. Dan gaat ze weer verder weg aan het werk. Ik rijd langs een supermarkt en haal vervolgens het groentepakket op. Dan lees ik wat op de galerij. De Vrouw is rondom vier uur weer terug. Ik begin vast met het maken van het avondeten. Een uurtje later stappen we op de fiets en rijden we naar het nieuwe huis van Heidi en Auke. Het is prachtig! Echt iets waar zij zich thuis gaan voelen. We zijn om kwart over zes weer thuis en dan maak ik het eten af. De Zoon is er om half acht en we eten alles op: verse tortellini met een saus van aubergine, snijbiet en tomaten. Erbij een salade van bladsla, komkommer en bosui, plus allerlei biolimonade. Half negen heb ik alles afgewassen en ga ik wat lezen en luisteren. Rond elf uur ga ik naar bed.
Muziek vandaag: Manhattan Intermezzo – American and British Works for Piano and Orchestra (Jeffrey Biegel & Brown University Orchestra), Septober Energy (Keith Tippett’s Centipede), Welcome To The Canteen (Traffic), Vision And Ageless Light (EYE), het vierde plaatje (de B-sides, demo’s en versions) van de doos Misplaced Childhood (Marillion), het derde concert uit de set Live In The 70s (Soft Machine), Ramshackled (Alan White)

Donderdag 3 augustus:
Heb ik nu wel of niet goed geslapen? Wat ik weet, is dat ik vannacht een tijdje wakker ben geweest. Als de wekker gaat, ben ik ver weg. Verder gaat het wel, dank u. Buiten is het grijs en druilerig, maar het is niet erg. Gewoon op tijd op de werkplek. Daar werk ik van alles af. Het is er stil. Ik ben er alleen met de jonge collega. Tussen de middag loop ik door het bos. In de middag werk ik rustig verder en om zes uur ben ik weer thuis. De Vrouw serveert een schotel van falafel in tomatensaus met courgette, paprika en aubergine, plus een salade van bladsla, kerstomaatjes, komkommer en bosui. Zeven uur heb ik alles ook al afgewassen en ga ik hardlopen. Heel goed gaat het niet. Het is benauwd en er staat een fikse (tegen)wind, maar het is niet erg. In de rest van de avond geef ik een deel van de foto’s van afgelopen reis naar Birmingham een goede bestandsnaam en lees en luister ik. Elf uur ga ik slapen.
Muziek vandaag: het eerste plaatje uit de deluxe-box Misplaced Childhood (Marillion), The Slow Rust Of Forgotten Machinery (The Tangent), het tweede concert uit de set Live In The 70s (Soft Machine)

Woensdag 2 augustus:
Beter geslapen. Pijn in de nek en schouders lijkt minder. Vanmorgen ben ik slechts tien minuten voor de wekker wakker. Buiten is het bewolkt, maar zeer aangenaam. Op de werkplek ga ik in alle rust aan de slag. Tussen de middag wandel ik door zon, veld en bos. ’s Middags doe ik ook dingen. Om zes uur ben ik thuis. Ik maak eenvoudig avondeten: soepballen draaien, spek bakken, bouillon erop, ballen erbij, in een andere pan wokgroente wokken. Ook bereid ik een fruitsalade voor van meloen, aardbei en framboos. De Vrouw is er pas om half acht en dan eten we de boel op. Ik was af en heb dan nog even tijd om wat te lezen en te luisteren. Tien uur ga ik weer slapen.
Muziek vandaag: In The Court Of The Nando King (Caballero Reynaldo), Unmatched vol. X (Caballero Reynaldo & The Grand Kazoo), het eerste concert uit de set Live In The 70s (Soft Machine)

Dinsdag 1 augustus:
Ik ben voor de wekker wakker. Het is half vijf. Vijftig minuten later sta ik op. Ik heb alle tijd. Op de werkplek is het rustig, stil zelfs. De eerste uren ben ik bezig met opstarten en vertellen. Wat wil je ook? Bijna vier weken weg en ik heb het idee dat het veel langer is geweest. Echt helemaal los gekomen van de werkverplichting, merk ik. Tussen de middag wandel ik door bos en veld. Het is bewolkt dus ik heb mijn jas aan, maar merk dat het ook benauwd is. In de middag werk ik nog even door. Ik heb de planning voor de rest van de week af en heb zelfs ook al een paar zaken afgerond. Zes uur thuis. De Vrouw heeft wraps klaar met een vulling van gehakt, courgette en aubergine, plus salades, kazen en sauzen ernaast. De Zoon helpt mee met opeten. Dat lukt grotendeels. Als de afwas klaar is, ga ik een ronde hardlopen. Heel goed lukt het niet – ik merk dat ik spierpijn in mijn nek en schouders heb – , maar toch is het lekker om te doen. Na de douche heb ik nog anderhalf uur om te lezen en te luisteren. Iets na tien uur ga ik slapen.
Muziek vandaag: The Slow Rust Of Forgotten Machinery (The Tangent), het Piano Concerto No.1 (Keith Emerson) van de plaat Manhattan Intermezzo (Jeffrey Biegel)

Maandag 31 juli:
Goed geslapen. Ik sta om acht uur op. Koffie, krant, webstek, foto’s. Halverwege de ochtend wandel ik naar de markt en koop daar kaas en fruit. Bij de supermarkt in de straat haal ik boodschappen voor vandaag. We lunchen met Arabisch brood, kazen, sla, fruit en zo voort. In de middag is de was klaar, zoeken we uit waar we in november in London willen verblijven (ja ja) en lees ik op de galerij David Bowie IS uit. Ik maak een eenvoudig avondmaal: fruitsalade van meloen, aardbeien en frambozen, een salade van bosui, komkommer en tomaat, een kalfsbiefstuk met een knoflookyoghurtsaus. Na het eten maak ik mail naar de vakantiewoning in Bad Doberan om te reserveren voor volgend jaar en naar Henk van ’t Veen om te bevestigen dat ik op 16 september aanwezig zal zijn én zal voordragen tijdens de IJsselbiënnale in Twello. Ook bewerk ik foto’s, lees en luister ik. Zo begin ik aan de eerste pagina’s van Inside Out (Nick Mason). Om tien uur ga ik weer slapen. Einde vakantie.
Muziek vandaag: Blade Runner (Vangelis), Northlands (Tony Patterson & Brendan Eyre), Close To The Lounge (Caballero Reynaldo), Elastic Rock (Nucleus), We’ll Talk About It Later (Nucleus), Murder Of The Universe (King Gizzard & The Lizard Wizard), The Keith Emerson Trio (The Keith Emerson Trio)

Zondag 30 juli: van Birmingham naar Apeldoorn
We hebben geen wekker gezet. Om tien uur zijn de koffers ingepakt en gaan we beneden in de ontbijtkamer koffie drinken. Het is er weer een drukte c.q. gekkenhuis van belang. Elf uur checken we uit. We lopen naar The Figure Of Eight. Daar ontbijten we echt met koffie, sap en eggs benedict. Ouderwets goed. Het is er nog redelijk rustig ook en we kunnen elkaar zowaar verstaan. Na een uurtje lopen we via Victoria Square naar het station. In het bijbehorende winkelcentrum kopen we wat cadeautjes voor de jarige Isabel. We vinden ook snel de grote boekwinkel; de werken van Palin en Lake hebben ze er niet, maar ik vind wel de 2017 editie van Inside Out – A Personal History Of Pink Floyd (Nick Mason). En krijg nou wat: die hippe jongeman met baard en bril staat voor mijn neus. Handen schudden, elkaar goede reis naar huis wensen en dan ieder onze eigen weg gaan. Ik maak wat mede. We drinken sap en water bij een koffie- en broodjesbar. Dan kopen we kaartjes en pakken we de trein naar Birmingham International. Heel op tijd zijn we zeker. Natuurlijk pikt de beveiliging onze koffer eruit, maar een heel langdurige bedoening is het niet. De koffer hoeft niet eens open. De hompen kaas die ik vanmorgen van het ontbijtbuffet heb meegenomen, zorgen dan weer níét voor allerlei toeters en bellen, zoals dat andere keren wél het geval is. Eenmaal door alle controles wandelen we wat rond, eten we curry en ceasar’s salad en wachten we tot we weten bij welke gate we moeten zijn. Tien over half zes vertrekt het vliegtuig. Volgens mij hebben we wind mee, zo snel gaat het. Daar staat dan weer tegenover dat we een heul eind moeten taxiën naar de slurf. We halen de trein van vijf over negen, hebben een perfecte overstap in Amersfoort en zijn om half elf thuis. De koffer is snel uitgepakt. Nog heel even iets drinken en de hompen kaas die ik vanmorgen van het ontbijtbuffet heb meegenomen opeten en dan is het half twaalf en bedtijd. De stad Birmingham vind ik geen spektakel. Het heeft dan ook nauwelijks cultuur-historische betekenis en is niet te vergelijken met London of Oxford waar je bij iedere stap die je zet je ogen uitkijkt. Het centrum is niet groot (Birmingham is wel zeer uitgestrekt; het is de tweede stad van Groot-Brittannië); alles is op loopafstand. In de paar winkelstraten en in de vele shopping malls is het zeer druk. Daarnaast hebben we in het centrum niet veel bezienswaardigheden kunnen ontdekken. Of het moeten die lawaaierige Britten zelf zijn, die na vijf uur ’s middags over straat lopen en in de pubs staan te schreeuwen. Toch vind ik het leuk om in Engeland te zijn en ik kijk dan ook terug op een bijzondere ervaring, met als absolute hoogtepunt het concert op de vrijdagavond in de Symphony Hall.
Foto’s van vandaag zie je hier.

Zaterdag 29 juli: Birmingham – Botanical Gardens
Ik ben om een uur of acht wakker. Anderhalf uur later gaan we naar de ontbijtruimte van het hotel. Zowaar, het is er redelijk rustig, dus we kunnen op ons gemak ontbijten met koffie, sap, bacon and eggs, muffins en andere baksels. Bij de receptie informeren we welke bus we kunnen nemen om bij de Birmingham Botanical Gardens te komen. Het is bus 29 en die stopt bijna voor de deur. Maar liefst vijf haltes duurt de reis. De Botanical Gardens zelf zijn bijzonder. Op redelijk kleine oppervlakte zien we een enorme hoeveelheid aan planten en bloemen; we wandelen van het ene thema in het andere landschap. Zo brengen we een paar aangename uurtjes door. Plots spreekt iemand me aan: een hippe jongeman met bril en baard wil weten waar ik toch mijn broek heb gekocht. Ik leg hem uit dat ik hem een paar jaar terug heb gekocht bij een bekende keten in Nederland. Hij gaat op zoek, bedankt me en verdwijnt. Ik maak wat mede. We drinken koffie (contant geld voor iets extra’s hebben we niet en onze bankkaart werkt niet) en zo om half drie zoeken we een bus terug. We stappen bij Snowhill Queensway uit en wandelen via de Cathedral en New Street naar de Bullring Rag Markets. Deze (overdekte) markthallen zouden een bezienswaardigheid moeten zijn, maar ik ervaar het vooral als een drukke verkoop van allerlei overbodige zooi. Niet erg. Onze wandeling gaat verder via High Street. We drinken iets bij een tent op Victoria Square. Van daar is het niet ver meer naar de canals en een volgende stop bij The Malt House. Naar The Figure Of Eight is het dan nog geen vijf minuten lopen. De fish ’n chips zijn er al bijna op, dus bestellen we ook een portie scampi, met extra salade en uienringen. Het is er geweldig druk en het lawaai is bijna te veel. Om half negen gaan we daarom de honderd meter terug naar het hotel. Even op adem komen en ten slotte drinken we nog iets in de hotelbar. Ook daar heel veel beschonken en lawaaiige Britten. Half elf al liggen we in bed.
Foto’s van vandaag zie je hier.

• • •
 

Geen reacties »

No comments yet.

RSS feed for comments on this post.

Leave a comment