Bas Langereis leest u voor!

Vrijdag 5 juni:
Half negen ben ik toch echt uit bed. Mijn keel is nog schuurpapier en de hoest zit gruwelijk vast. Buiten is het zonnig en al bijna heet. Ik zet de laatste vakantiefoto’s op de webstek en lees de krant in de tuin. Na wat koffie ga ik een boodschappenrondje doen en vervolgens lunchen we. De Zoon rijdt weer eens naar het Leo Kannerhuis. Daar overleggen we over de verhoudingen in het gezin, hoe we omgaan met conflicten en hoe de ideale situatie zou zijn. Dat laatste is niet moeilijk: het zou voor iedereen zo fijn zijn als De Zoon een leven voor zichzelf heeft, op zichzelf woont en ons echt als ouders ziet en heeft in plaats van dat we hem aan het begeleiden zijn. In de komende tijd gaan we dan ook kijken of er mogelijkheden zijn voor een ambulant begeleider die het traject naar zelfstandig wonen inzet. Weer thuis blijkt het nu écht heet. De kleren gaan uit. Ik lees in de tuin. De Vrouw maakt een salade niçoise; ik bak varkensfiletlapjes. Ik lees nog meer in de tuin, tot het begint te regenen en stormen. Binnen lees ik nog meer, onder andere Bruggenbouwers (Jan Guillou) uit en maak een begin met Dear Boy: The story of Keith Moon (Tony Fletcher). Ik lig voor elf uur in bed.
Muziek vandaag: Starless Starlight (David Cross & Robert Fripp), The Breaking Of The World (Glass Hammer), Man & Myth (Roy Harper)

–

Donderdag 4 juni: Relatieavond in schouwburg Orpheus met voorstelling Witte Nar (Karin Bloemen)
Op tijd op. Mijn keel doet zeer zeer. Of het nu komt van gisteren in een aircokamer zitten of dat ik gewoon minder weerstand heb en dus een kou te pakken, zeg het maar. Ik kan een uurtje kalm aan doen, nog wat met foto’s van de vakantie en de krant lezen. Dan naar de carpoolplek. Op het werk van alles te doen. Ik doe ook van alles. En meer. Geen pauze. Wat ga ik met mijn boventallige uren doen? Ik ben het helemaal zat, het vreet energie, de werkplek is wel oké maar ik wil er niet te lang meer zitten/zijn. Zal ik vragen of ze me voor die twaalf uur ontslaan en een jaar salaris meegeven? Lijkt me wel wat. Het geeft me een jaar de tijd. Aan de andere kant mis ik dan de kans om door de organisatie ondersteund bij allerlei bureaus en bedrijfsarts te rade te gaan. Weet het nog niet. Geen pauze vandaag. Om half vier ga ik naar huis en daar kom ik om vijf uur aan ook. Ik eet de pastaprut van gisteren samen met De Zoon en om zes uur ben ik de deur weer uit. Op naar de schouwburg. Een relatieavond (vanuit het werk), wat moet ik me daarbij voorstellen? Niet zo veel. Ontvangst met drankje, korte uitleg, dan een snelle rondleiding door het grote gebouw, de vele vergaderkamers, de drie zalen (ik had die orkestbak in de Rabozaal nog nooit gezien) en het gangenstelsel achter de schermen. Mevrouw Bloemen tegengekomen en begroet. Toen de foyer weer in en een koffietje gekregen. Aansluitend de voorstelling Witte nar van mevrouw Bloemen. Zeer aardig. Weer zoiets waar ik zelf niet zo snel naartoe zou gaan, maar zeker bijzonder om een keer mee te maken. Mooie stem, goede liedjes, veelzijdig, noem maar op. Tien uur sta ik weer buiten en een half uur later ben ik thuis. Nog weer een half uur later lig ik – snipverkouden en doodop – in bed.
Muziek vandaag: Starless Starlight (David Cross & Robert Fripp), Man & Myth (Roy Harper)

–

Woensdag 3 juni:
Beter geslapen. Toch nog zeer moe als ik opsta. Ik ben vroeg op de werkplek en kan me snel opsluiten in een kleine kamer. Zo kan ik me ook goed concentreren en veel geplande dingen doen. Grote klus, plan maken, achterstallige verslagen uitwerken. Toe maar. Tussen de middag een half uurtje buiten. In de middag gaan we verder, maar merk ik dat de energie op raakt. Ik kom dan ook doodmoe thuis aan. Veel eten kan ik niet; ik heb farfalle gekookt met een saus van rund, ui, knoflook, peper, paprika, aubergine en spinazie. Vooral als De Vrouw vraagt naar de stappen die ik wil/moet zetten, zak ik helemaal in. Daar is een oude vertrouwde angstaanval met op het punt staan van huilbui. Slikken. Doorgaan. De Zoon en ik gaan nog hardlopen. Deze keer moet ik Hem een eind voor laten. Maar ik red het wel. Als we weer thuis zijn, lees ik de krant en ga ik naar bed (21.30 uur).
Muziek vandaag: The Breaking Of The World (Glass Hammer)

–

Dinsdag 2 juni:
Niet zo goed geslapen, dus het duurt even voordat ik fit en wakker ben. Ik ben ook nog eens wat later op de werkplek dan gepland. Veel te doen en dat doe ik dan ook. Geen pauze, maar wel een prima gesprek met mijn coach. Dat plan voor het komende half jaar, dat krijgt al volop vorm in mijn hoofd. Om zes uur thuis. De pijp is volledig leeg; ik ben doodmoe. De Vrouw heeft bamisoep en ik kan slechts een enkel bord eten. Als het op en opgeruimd is, lees en luister ik aan de keukentafel. Het laatste half uur besteed ik aan het bewerken van wat vakantiefoto’s. Dan is het kwart over tien.
Muziek vandaag: het tweede plaatje uit de box Minstrel In The Gallery (Jethro Tull), I’m In Your Mind Fuzz (King Gizzard & The Wizard Lizard)

–

Maandag 1 juni:
De regen lijkt voorbij. Koud is het nog wel. Ik ben op tijd op de werkplek. Daar doe ik van alles. Tussen de middag loop ik een rondje. Ik kan met een collega mee terug rijden en nog voor vijf uurben ik thuis. Daar kan ik nog iets doen aan de webstek (er zijn mooie foto’s van René Mathon) en ik ga eten maken. Een stamppot van zoete aardappel, raapsteel, spinazie, ui en peper, met een salade ernaast van komkommer, wortel, tomaat, avocado. Lekker. Vervolgens lopen De Zoon en ik hard. Nieuwe stap in ons schema: 7-8-7 met 2×2 minuten pauze ertussendoor. Het gaat fijn. De rest van de avond moet ik wel kalm aan doen, maar dat heeft niets met het hardlopen te maken. Ik lees en luister. En gaan we eind oktober naar drie dagen Wakemanfest in Boston, Lincolnshire (UK)?
Muziek vandaag: Cheating The Polygraph (Gavin Harrison), Camembert Electrique (Gong), A Natural Disaster (Anathema), het eerste plaatje uit de box Minstrel In The Gallery (Jethro Tull)

–

Zondag 31 mei: Bas, Willem en ik maken vrienden
Kwart over acht ben ik wakker. En wakker ook. Dan maar uit bed. Beneden wat klusjes en ik kan wat aan de webstek doen. Halverwege de ochtend loop ik door het druilregentje mijn gebruikelijke zondagmorgenrondje langs de plasticcontainer, Matenpoort en het kanaal. Op de hoek van de straat is het alweer droog. Als ik thuis ben, is er verse koffie, een paar stukken om te strijken en de voorbereidingen voor de lunch. Dan is er nog een uurtje om spullen voor vanmiddag bij elkaar te zoeken. Kwart over drie wandelen we Art café Sam Sam binnen en precies om vier uur begint de voorstelling Bas, Willem en ik maken vrienden. Deze keer zijn er gastbijdragen van RobF, BasF, HanzM (huidige stadsdichter), JeroenT en HenkvtV. Vooral de laatste weet mij aangenaam te verrassen. Na anderhalf uur is de show gedaan en krijgen we louter positieve reacties. Zelf ben ik ook tevreden. René maakt foto’s die we in de toekomst voor allerlei doeleinden kunnen en mogen gebruiken, dus daar ben ik zeer benieuwd naar. Diana maakt ook foto’s. Na afloop kletsen we na met allerlei mensen, maar veel animo om verder te ‘feesten’ of samen een hapje te eten is er niet. Dat vind ik zelf niet zo erg. Integendeel, ik heb alle energie alweer bijna op voor vandaag, dus we gaan naar huis. Na een natte fietstocht zet ik een voorgegaarde kip in de oven en daarnaast zet ik restantjes van de afgelopen dagen erbij. De laatste paar uurtjes lees en luister ik tot ik echt zowat omval van vermoeidheid.
Muziek vandaag: There’s A Light That Enters Houses With No Other House In Sight (David Sylvian), Arvo Pärt – Complete Music For Violin And Piano And For Piano Solo (Ursula Schoch & Marcel Worms), het derde en vierde plaatje van A History (Penguin Cafe Orchestra), Breakfast In America (Supertramp), de drie plaatjes van Box (Bugge Wesseltoft – New Conceptions Of Jazz)

–

Zaterdag 30 mei: ‘Bas, Willem en ik’ bij RTV Apeldoorn
De wekker van De Vrouw gaat om kwart over zeven, maar ik ben als eerste uit bed. Even koffie en het rondje klusjes. Dan staat er een dakdekker voor de deur. Even later staat hij op het dak en als hij eraf komt, heeft hij wéér een ander verhaal dan de vorige drie die de afgelopen drie dagen op het dak hebben gestaan. Fijn. Nu dan maar even de vier offertes afwachten en dan maken we een keuze. Of niet. Net iets na tien uur zitten De Zoon en ik op de fiets. In het centrum van Apeldoorn bezoeken we een hardloopwinkel. De Zoon heeft wat last van knieën tijdens het hardlopen en wil een loopanalyse laten doen en wat advies krijgen omtrent schoeisel. Na een half uur is de analyse gedaan en hebben we gekozen voor een tijdelijke oplossing met nieuwe inlegzolen die wat meer steun geven. Voor de lange termijn zal De Zoon iets moeten met een podoloog. Vervolgens maken we een rondje door het centrum, kopen cranberry’s en sliptong op de markt, en doen een fikse hoeveelheid weekendboodschappen in de nieuwe grote Turkse winkel. De Zoon gaat naar huis; ik doe de biowinkel en nog een andere supermarkt. Op de terugweg rijd ik langs de studio van RTV-Apeldoorn. Wat krijgen we nu? Hebben ze de ballonnen opgehangen voor mij? Nee, het blijkt open dag. O. Zo. Reinier en Willem zijn er ook en we worden geïnterviewd in het programma Zaterdagmiddagmix om nog eens goed uit te leggen wat we morgen gaan doen tijdens onze voorstelling Bas, Willem en ik maken vrienden. We kunnen het (nog altijd) niet goed uitleggen, maar geven met ons gezever wel een aardige indruk van wat men mag verwachten. Het is bijna half drie als ik weer thuis ben; ik heb dan nog een grote supermarkt gedaan ook. De Zoon en ik nemen een lunch, ik doe nog wat boodschapjes bij de Turkse winkel en een zoveelste supermarkt, en vervolgens gaan we ons rondje hardlopen. Andere route dit keer: langs het kanaal naar de Landdrostlaan en dan via wat parkpaadjes weer terug. Mij lukt het prima, al is het colletje aan het eind enigszins verraderlijk. De Vrouw is weer thuis (was middagje weg), ik neem een korte douche en ga het avondeten maken. Sliptong met asperges in botersaus en een enorme salade. Het lukt allemaal zeer goed en het smaakt ook nog eens. Dan heb ik even een half uurtje niks. Ik lees en luister. Half negen wandel ik weer naar het centrum. In Art café Sam Sam speelt The Poor, het bandje van Reinier en EmileJ. Best aardig, muzikanten zijn goed op elkaar ingespeeld, bij vlagen is het heel strak en af en toe klinkt de zang nog goed ook. Mooi! De Zoon is er ook bij, ik spreek wat mensen en loop na half twaalf weer naar huis. Daar ben ik zo rond half een. De Vrouw is nog wakker, maar ik ben heel moe en ga zo ongeveer gelijk door naar bed.
Muziek vandaag: Discretion (Theo Travis & Robert Fripp), het tweede en derde plaatje van The Real Harry Nilsson (Harry Nilsson), Technicians Of The Sacred (Ozric Tentacles), Live at the Orpheum (King Crimson)