Een heel bijzonder iemand
bazbo weet als geen ander hoe je iemand op de juiste manier moet aankondigen.
Met deze tekst introduceerde hij een heel bijzonder iemand tijdens de FOK!columnistencabaretvoorleesvoorstelling op 11 maart 2012 in Apeldoorn …
Dames en heren lotgenoten, dan wil ik nu uw aandacht vragen voor een heel bijzonder iemand. Iemand, die zijn sporen bij FOK! ruimschoots heeft verdiend. Iemand, die wekelijks zeer veel vaste lezers heeft. Reacties op zijn stukjes zijn altijd ongekend lovend en positief en zijn stukjes behoren tot het absolute hoogtepunt van de columnhoek.
Graag wil ik van de gelegenheid gebruik maken om nog iets meer over deze bijzondere persoonlijkheid te vertellen.
Hij – ’t is een hij, een manspersonage, een vent met een piemel – blijkt ook in het dagelijks leven een uitermate populair mens te zijn. In zijn woonplaats is hij een markant figuur in het straatbeeld. Hij wordt her en der herkend, staat regelmatig in plaatselijke dag- en weekbladen, zijn optredens tijdens allerhande gelegenheden worden druk bezocht, en zijn aanwezigheid in uitzendingen door de lokale omroep weten steeds weer alle luisteraars aan de radio gekluisterd te houden.
Op ieder feest is hij een graag geziene gast. Zijn hilarische levensverhalen en kwinkslagen weten keer op keer ieder saai partijtje op te luisteren tot een megasucces van formaat.
Ook thuis in huiselijke kring is hij voortdurend in beeld. Hij slooft zich dan ook behoorlijk uit in het huishouden. Zo is hij het die de was verzorgt, de boodschappen doet en zijn gezin op het merendeel van de dagen in de week voorziet van een verantwoorde maar vooral smakelijke maaltijd. Koken, dat kan je wel aan hem overlaten. En iedereen die wel eens heeft mogen proeven van zijn culinaire meesterwerken als de erwtenpompoensoep, Turkse gehaktschotel, gevulde paprika’s, raapstelenstamppot, of welk ander moddermenu dan ook, zal dit van harte beamen!
Hij is een huisvader die zijn verantwoordelijkheden kent en waar vind je die heden ten dage nog? Dag in dag uit reist hij trouw naar zijn nieuwe werkplek of twee. Hij verzaakt nooit, is altijd op tijd, is nooit ziek. Voor zijn werk moet hij zich uitdossen volgens belachelijk achterhaalde kledingvoorschriften, maar als zijn meerdere dit soort nonsens belangrijk vindt, dan is hij bereid concessies te doen: hij weet waarom het werkelijk draait in het Leven Zelve. Zijn baas kan onvoorwaardelijk op zijn kwaliteiten vertrouwen en zijn talenten zijn wijd en zijd in de organisatie en ver daarbuiten bekend. Het is dan ook eigenlijk een grof schandaal dat deze man genoegen moet nemen met een salaris waarvan je nog niet eens auto kunt rijden of een mobiele telefoon kunt aanschaffen.
Want nee, dames en heren lotgenoten, een auto of mobiele telefoon heeft onze bijzondere iemand niet. En dat is zo knap: hij mist het niet en heeft het niet nodig. Creatief en vindingrijk als hij is, weet hij toch in contact te treden met de mensen om hem heen en op de hoogte te blijven van de ontwikkelingen in onze hedendaagse jachtige samenleving. Ontwikkelingen, die hij overigens met lede ogen moet aanschouwen. Het is mij dan ook een raadsel waarom de autoriteiten hem in deze barre tijden nog niet hebben benaderd voor zijn advies, dat zonder twijfel de panacee zal bevatten.
Legendarisch is ook zijn kennis van woorden als ‘panacee’ (de oplossing voor alle problemen), zijn muziekkennis, zijn verzameling rubber kippen en zijn enorme belezenheid. Ieder willekeurig iemand die gevraagd wordt om de meest erudiete persoon uit de eigen omgeving te benoemen, zal zijn naam als eerste op de lippen hebben.
In het dagelijks leven is hij niet alleen de ideale schoonzoon en vader, maar ook de perfecte minnaar en boezemvriend. Ik leg dat uit. We zijn nu namelijk aanbeland bij zijn razend knappe voorkomen. Welnu, dames en heren lotgenoten, zijn voorkomen is razend knap. Hij heeft niet alleen schitterend haar met lange krullen (aan zijn moed om het zo te dragen mogen velen een voorbeeld nemen) en een karakteristieke neus; wat zeker niet onvermeld mag blijven is het door vele dames zo geroemde ‘lekkere kontje’. Om u niet verder jaloers te maken, zal ik nu niet uitwijden over het fenomenale formaat van zijn orgaan en de daarbij behorende en buiten de orde zijnde bedprestaties. Er komt nog zoveel meer.
Die jaloezie van u is ook volkomen terecht als we het gaan hebben over zijn schrijftalent. Dit talent heeft hij op FOK!, maar ook daarbuiten, in de afgelopen vijf jaren tot duizelingwekkende hoogte weten te brengen.
Hij is dan ook een voorbeeld voor velen. Want hoe veel collegacolumnisten zijn er in zijn navolging ook begonnen met een nieuwe werkplek? Ik kan er zo wel vier opnoemen. Hij is de koning van de culinaire columns en van de meeslepende verhalen vol absurdisme, vlammende humor, abstracte plotwendingen, ontregelende spot, diepsnijdende emoties, benijdenswaardige zelfkennis en ontbrekende witregels. Wie anders kan zo aanstekelijk schrijven over die nieuwe werkplek of twee, over lichamelijke ongemakken (dovemansoren, schrale lul, wildkakken), over al die vrouwen die maar niet verliefd op hem willen worden (de trutten), over de dood van zijn moeder of over de alomvattende liefde voor zijn bloedeigen echtgenote? Met schier eindeloos gemak formuleert hij de ene magistrale zin na de andere. Week in week uit weet hij zijn publiek en schrijfcollega’s te overrompelen met niet alleen literair zeer hoogstaande, maar ook uitzonderlijk leesbare en herkenbare verhandelingen over zijn dagelijks leven.
Zijn stukjes en verhalen zijn verschenen in inmiddels alweer drie heuse boeken (Maar we leven nog is sinds 20 maart verkrijgbaar!), die alle stuk voor stuk een ware zegetocht maken door het land van het hedendaagse proza en een plekje hebben veroverd op de boekenplank en in het hart van de ware literatuurliefhebber.
Dames en heren lotgenoten, u vraagt zich vast af: heeft deze aimabele man dan geen enkele slechte eigenschap? Nee, eigenlijk niet. Wat door anderen wordt gezien als minder voordelige karaktertrek, dat zegt veel meer over de intolerantie van die anderen. Ik bedoel: zij pakken de vaatwasser verkeerd in, hangen de toiletrol achterstevoren aan de houder of stoppen gebruikte lucifers terug in het doosje. Nee, het is juist deze bijzondere iemand die voortdurend bezig is om dat nonchalante, ongeïnteresseerde, ongestructureerde en abjecte gedrag van de anderen onder de aandacht te brengen. Het feit dat hij het al bijna vierentwintig jaar bij dezelfde partner uithoudt, mogen we beschouwen als een prestatie die zijn wiedeweerga niet kent. Dat zijn partner al vierentwintig jaar bij hem is, moeten we dan ook zien als een overduidelijk teken van zijn ongecompliceerde, toegankelijke, vergevingsgezinde, bescheiden, zo niet goddelijke karakter.
Dat hij zo dadelijk van u een staande ovatie ontvangt, lijkt mij dan ook geheel vanzelfsprekend.
Dames en heren lotgenoten, ik stel aan u voor: een heel bijzonder iemand. Ik ben het zelf. En ik dank u voor alle aandacht. Heerlijk!
Apeldoorn, 11 maart 2012