Kut, weet je
De bus zat stampvol. Ik wurmde me door de mensenmeute heen naar achteren. Vlakbij de achteruitgang was iets meer ruimte. Daar greep ik een stang. Ik keek eens om mij heen.
Naast mij stond een jongeman van een jaar of twintig. Hij had twee grote weekendtassen voor zich op de grond staan. Hij keek door de ramen van de deuren naar buiten. Plots klonk er gepiep uit zijn jaszak. Hij haalde een telefoon tevoorschijn en bracht die naar zijn oor. Met zeer luide stem nam hij op.
Ik moest nog redelijk doorlopen, wilde ik die stadsbus van tien over half vijf naar het Centraal Station halen. Toen ik op de hoek van de straat was, kwam hij er al aan. De laatste twintig meter moest ik rennen. Gelukkig had de chauffeur me gezien, want hij stopte bij de halte. Daar stond verder niemand.
“Dank je wel,” hijgde ik, toen ik was ingestapt. Die conditie van mij, dat is me wat. Ik legde mijn strippenkaart voor de chauffeur neer. “Apeldoorn, dat is negen,” zei ik. Even later waren er negen strippen afgestempeld. “Dank je wel,” zei ik.
De bus zat stampvol. Ik wurmde me door de mensenmeute heen naar achteren. Vlakbij de achteruitgang was iets meer ruimte. Daar greep ik een stang. Ik keek eens om mij heen.
Naast mij stond een jongeman van een jaar of twintig. Hij had twee grote weekendtassen voor zich op de grond staan. Hij keek door de ramen van de deuren naar buiten. Plots klonk er gepiep uit zijn jaszak. Hij haalde een telefoon tevoorschijn en bracht die naar zijn oor. Met zeer luide stem nam hij op.
“Ja, met mij. Waar zit jij? O. Da’s kut, weet je. Nou ik je toch aan de lijn heb. Mag ik overmorgen de auto even gebruiken? Van ’s morgens een uurtje of half tien tot zeg maar een uurtje of drie vier. Ja, ik moet hier voor de tuchtraad verschijnen. Ik was zondagavond met een paar maten wezen stappen en toen hebben we nogal gedronken en nog wel meer ingenomen. Ik was nogal blauw, zal ik maar zeggen. En ’s morgens vroeg kreeg ik opeens een drugstest. Ja, en die heb ik geweigerd, weet je, dus heb ik zelf een gesprek met de kapitein aangevraagd en nu moet ik voor de tuchtraad verschijnen. Ze kunnen me niet ontslaan, weet je. Want ik heb zelf al ontslag genomen. Ik heb bereikt wat ik wilde bereiken bij Defensie en dat is me gelukt, weet je. Toch is het wel kut, weet je. Was het maar kut, dan had je nog wat om te neuken.
Tuurlijk, als ik niet met die maten van me was gaan stappen, dan was het niet gebeurd, zeg maar. Maar je weet hoe het gaat, je gaat uit, je drinkt een paar biertjes en nog een paar biertjes, weet je. En als die joint voorbijkomt, ga je ook niet weigeren. Dan heb ik zoiets van: het moet toch een keer kunnen. Dit keer ging het wat verder. Dus ik was goed blauw en ja als ze je dan pakken met een drugstest, dan ben je de lul. Ik kon toch niet weten dat er een onaangekondigde drugstest zou komen? Ja, ’t is me eigen schuld, maar toch is het kut, weet je.
Maar goed, om een lang verhaal kort te maken, ik heb dus overmorgen even een auto nodig. Want dan moet ik voor de tuchtraad komen. Ze zullen me wel willen ontslaan, maar ze kunnen me niks maken, want ik heb zelf al ontslag genomen, zeg maar. Toen ik die drugstest kreeg, toen heb ik geweigerd, weet je. Ik kon meteen naar de kapitein. Als zo iets je gebeurt, dan heb ik zoiets van ik kan maar beter gewoon open kaart spelen. Toch is het kut, weet je. Was het maar kut, dan had je nog wat om te neuken.
Die hele Defensie zat me toch al tot hier. Ik heb bereikt wat ik wilde bereiken. Maar je weet hoe ik ben: ik ben iemand die overal een mening over heeft, zeg maar. En bij Defensie willen ze je breken en dan heb ik na een tijdje zoiets van dat hoeft voor mij niet meer. Iedere morgen om half zes je nest uit en dan wéér lopen met bepakking en dat is voor een tijdje niet zo erg, zeg maar, maar na een tijdje heb ik zoiets van dat hoeft voor mij niet meer. Dat vind ik gewoon kut, weet je. Was het maar kut, want dan had je nog wat om te neuken. Maar bij Defensie is niks om te neuken. Je moet om half zes je nest uit en dan wéér lopen met bepakking en dat is voor een tijdje niet zo erg, maar na een tijdje heb ik zoiets van dat hoeft voor mij niet meer. Dat heb ik die kapitein ook gezegd, weet je. En nou ben ik geschorst. Ze kunnen me niet ontslaan, want ik heb zelf al ontslag genomen, zeg maar. Ik had zoiets van het hoeft voor mij niet meer. Als ze zo’n drugstest onaangekondigd gaan uitvoeren, dan hoeft het voor mij niet meer, weet je. Ik had een paar biertjes op en nog een paar biertjes, zeg maar. Toen kwam de joint voorbij en nog een. Nee, niks geen cocaïne of zwaarder spul. We waren wel heel erg blauw, dus toen die drugstest kwam de volgende dag, toen had ik zoiets van voor mij hoeft het niet. Dan hang je. Da’s mooi kut, weet je. Dus ik werd geschorst en nou moet ik overmorgen voor de tuchtraad verschijnen. Ontslaan kunnen ze me niet. Ik zie wel wat ik verder ga doen. Bij Defensie zie ik geen toekomst meer, dus ik moet maar eens zien hoe mijn toekomst wordt. Ik heb zoiets van bij Defensie heb ik bereikt wat ik wilde bereiken en het was een leuke tijd, maar na een tijdje had ik zoiets van er valt hier toch niets te neuken. En da’s mooi kut, weet je. Was het maar kut, want dan hád je nog wat om te neuken. Dus dan ben je wel eens toe aan een verzetje, dus ik ging zondagavond met wat maten stappen en we hadden wat biertjes gedronken en nog wat biertjes en toen kwam de joint voorbij en die wil je zeg maar toch niet voorbij laten gaan, hè. En daarna kwam er nog een joint voorbij en we werden nogal blauw en de volgende dag kwamen die klootzakken van Defensie met een drugstest en die heb ik geweigerd. Ik zei doe mij maar een gesprek met de kapitein en die heeft me geschorst. Ontslaan kunnen ze me niet, zeg maar, want ik heb zelf al ontslag genomen. Ik was het helemaal zat. Iedere morgen om half zes je nest uit en dan weer lopen met bepakking. Dus als ik overmorgen even de auto mag gebruiken van een uurtje of negen tot zeg maar een uurtje of drie vier. Want ik moet voor de tuchtraad komen. Ontslaan kunnen ze me niet. Ze hebben me wel geschorst en da’s toch kut, weet je.
En nu? Nu weet ik het nog niet. Maar ik heb binnen Defensie bereikt wat ik wilde bereiken en ik denk dat ik het even een tijdje rustig aan ga doen en ga kijken wat ik verder ga doen in de toekomst. Voorlopig woon ik weer bij mijn ouders. Op zich wel makkelijk, weet je, want het eten staat ’s avonds wel klaar, zeg maar. Je kent het gedoe wel, want je moet je opeens ook weer houden aan de huisregels en dan heb ik zoiets van kut, weet je. Dus ik ga binnenkort wel op zoek naar een eigen huis voor mijzelf. Heb je ook geen gedoe, zeg maar. Thuis moet je je toch houden aan de huisregels en da’s mooi kut, weet je. Bij Defensie stikt het ook van de regels. Ze willen je breken. Dat is ze bij mij niet gelukt want je weet hoe ik ben: ik ben iemand die overal een menig over heeft en die mening wil ik ook geven. Ze hebben mij niet kunnen breken. Ik ben wel geschorst en da’s toch kut. Was het maar kut, want dan had je nog wat om te neuken. Nu ga ik weer even een tijdje bij mijn ouders wonen en da’s ook kut, want ik heb niks om te neuken. Je wilt je zak toch af en toe wel eens even in een kut leegschudden, zeg maar. Maar dat is er bij Defensie niet bij. Weet je, die gasten slaan je ’s morgens om de oren met een onaangekondigde drugstest en dan ben je mooi de lul en dat is mooi kut, weet je. Ik was zondagavond wat gaan stappen met een paar maten en toen hadden we nogal wat biertjes op en ook nog wat andere zooi en nou laat ik zeggen dat we goed blauw waren. Toen we zeg maar de volgende morgen die drugstest kregen had ik echt zoiets van da’s kut, weet je. Ze proberen je gewoon te breken. Maar dat is ze niet gelukt. Ze wilden me ook ontslaan, zeg maar. Maar dat kunnen ze niet. Ik heb zelf al ontslag genomen. Je vraagt je toch af wat dat is, dat ze bij Defensie toch van die drugstests doen. Ik snap het wel, hoor. Maar het is toch mooi kut. Iedere morgen om half zes je nest uit en dan wéér lopen met bepakking. In het begin is het niet erg en het materieel is wel gaaf en dat schieten en zo, maar op een gegeven moment heb je zoiets van kut, weet je. Vooral als ze met die drugstest aankomen. Dus ik moest bij de kapitein komen, zal ik maar zeggen, en ik zeg dat ik de avond ervoor met wat maten was wezen stappen en dat we wat gedronken hadden en nog wel meer hadden ingenomen en toen zei hij dat het mijn eigen schuld was en dat is ook zo, maar toch is het kut, weet je. Die gasten bij Defensie proberen je gewoon te breken. Nou ben ik iemand die overal een mening over heeft en die mening wil ik ook geven. Ze hebben me geschorst en nou moet ik dus overmorgen voor de tuchtraad komen en ik ben benieuwd wat ze gaan zeggen. Ontslaan kunnen ze me niet, want ik heb zelf al ontslag genomen. Defensie is gewoon kut, weet je. In het begin is het nog wel leuk met dat materieel en dat schieten en zo, maar na een tijdje heb je zoiets van dat om half zes je nest uit en dan weer lopen met bepakking, da’s mooi kut. Was het maar kut, dan had je nog wat om te neuken. Maar dat is er bij Defensie ook niet bij. Ze proberen je te breken. Ik ga nu een tijdje bij mijn ouders wonen. Niet dat het veel beter is, want dan moet je je ook aan allerlei regels houden en ik wil af en toe ook eens met mijn maten gaan stappen en dan een biertje drinken en wel meer innemen of mijn zak leegschudden, zal ik maar zeggen.
Maar wat ik wou zeggen. Is het oké als ik overmorgen de auto een tijdje gebruik? Van een uurtje of half tien tot zeg maar een uurtje of drie vier. Want ik moet naar de tuchtraad. Ze proberen je gewoon te breken, daar bij Defensie. Ik heb echt zoiets van ze gaan mij niet ontslaan, dat gun ik ze niet. Dat zei ik ook tegen die kapitein, ik zeg ik weiger die drugstest. Toen zei hij dan moet je voor de tuchtraad komen en toen zei ik dat ik ontslag ging nemen. Weet je wat die flikker deed? Hij heeft me geschorst. Ze willen je gewoon breken, daar bij Defensie. Nou, ik heb bereikt wat ik wilde bereiken, zeg maar.
Waar zit jij eigenlijk? O. Da’s kut, weet je. Ik heb zoiets van was het maar kut, dan had je nog wat om te neuken, zeg maar.”
Ik was nog niet eens bij het Centraal Station om over te stappen naar de stinkende streekbus, maar had al wel op het knopje gedrukt. De bus stopte en de deuren gingen open. Behendig sprong ik over de twee weekendtassen van de jongeman heen. De frisse buitenlucht sloeg mij in het gezicht en deed me goed.
Ik zuchtte eens diep en vol goede moed zette ik de lange wandeling naar het Centraal Station in. Wat was ik blij dat Nederland de afgelopen maanden geen oorlog heeft hoeven winnen.
Apeldoorn, september 2010